زن و زمین(سپندار مذگان)

با نزدیک شدن به ماه فوریه،تجّار به خیاطی مشغولند.آن ها تمام وقت در حال دوختنِ کیسه های بزرگ برای چپاول شما هستند.آنها نه تنها جیب شما را می زنند بلکه فرهنگِ غنی شما ،که یادگارِ اجدادتان است را به یغما می برند.هر کدام از شما،به نوعی نقشِ یک پُروپاگاندا را برای سرمایه داری بازی می کنید بدون آنکه،آگاه به این کار باشید! آنها با حداقلِ سرمایه گذاری،یعنی(شعار) شما را ترغیب به چنین کاری می کنند. صفحاتِ فیس بوک،اینستاگرام،تلگرام،واتس آپ و...آماده ی یک تبلیغِ ضد فرهنگی برای سپندارمذگان و یک تبلیغ فرهنگی برای روز ولنتاین هستند! ولنتاینی که ما پیش تر از رومی ها و مسیحی ها آن را در 29بهمن در گاهشمار خورشیدی(در 5 اسپند در گاهشمار زرتشی) داشتیم.چند در صد از ایرانی ها سپندارمذگان را می شناسند؟ و چقدر ولنتاین را؟! چرا با اینکه ولنتاین جشنی بیگانه است اما برای هر ایرانی آشنا تر از جشن بزرگ سپندار مذ است؟ تبلیغات با ما چه می کند؟ این بی هویتی ها را چه کسانی در دامن ما می گذارند؟ خرید خرسک و طلا و گُل و شیرینی چه دردی از زنانی که عُمری پاسوزِ مردان بودند دوا می کند؟ چه دردی از تبعیضِ جنسیتی که بر آنان روا داشتیم،دوا می کند؟ این نگاهِ جنسیت زده ما بر او ،که هماره او را «اُبژه ی» جنسی می دیدیم چه مرهمی بر قلب زخم خورده ی او است؟ البته برای برخی مردان،خریدن چنین خنزر پنزر هایی نوعی سیاست در روابطِ زناشویی و برای برخی زنان هم،ابزاری برای فخرفروشی هایشان در جمع های خانوادگی است که به عقیده ی من، منهای «انسانیت» است. مطلب را کوتاه می کنم چون خیلی ها حوصله ی خواندن متون طولانی را ندارند! این نوشتار به 2 مفهوم کُلی و البته مهم،اشاره می کند. یکی مفهومِ زن و جایگاه آن در خانواده که نمی شود با هیچ،مبلغی از وی عاطفه خرید و دیگر ارج گذاری به فرهنگِ غنی ما (سپندارمذ) و جلوگیری از گسترش فرهنگ بیگانه، به منظور احترام به فرهنگ ایران بزرگ. حتی گفتن تبریک در روز ولنتاین یک اشتباه بزرگ و آسیب به فرهنگ ایران است! از یک اشتباه کوچکِ کلامی،اعمال بزرگ و بدعت های ناصواب،رشد می کنند.
29 بهمن #سپندار_مذ
مجید عباسی گیلانی